Przykład
Tabelka przedstawia dane dotyczące liczby urodzeń w latach 1990-2000. Na tej podstawie należy oszacować parametry funkcji trendu.
Na wstępie należy nadać koleje numery okresom t. W tym przypadku będzie to od t=1 do t=11. Do rozwiązania układu równań :
potrzebne nam będą: suma wartości zmiennej Y w okresach od t=1 do t=11; suma kolejnych numerów jednostek czasu t; suma kwadratów numerów jednostek czasu t; suma iloczynów wartości zmiennej Yt. Niezbędne obliczania zawarte są w Arkuszu 2. Otrzymamy układ równań postaci:
Rozwiązując ten układ równań otrzymamy:
a = 569,73
b = -18,95 tys. osób
Współczynnik trendu równy minus 18,95 informuje, ze w badanym okresie średnio z roku na rok liczba urodzeń malała o 18,95 tys. osób.
W okresie poprzedzającym badanie (w roku 1989) teoretyczna liczba urodzeń była równa 569,73 tys. osób.
Miary dobroci dopasowania funkcji trendu do danych empirycznych są następujące:
jest równa 111,32. Odchylenie standardowe składnika resztowego, obliczone jako pierwiastek kwadratowy z wariancji, jest równe 10,55 tys. osób.
Wynik ten oznacza, że wartości empiryczne liczby urodzeń różnią się przeciętnie o 10,55 tys. osób od wartości wyznaczonych na podstawie funkcji trendu.
przyjął wartość 2,31%.
Współczynnik
zmienności resztowej oznacza, iż odchylenie standardowe składnika resztowego
stanowi 2,31% wartości średniej 
.
informuje, jaka część zmienności zmiennej objaśnianej nie została wyjaśniona przez funkcję trendu.
Współczynnik zbieżności przyjął wartość 0,03 co oznacza, że tylko w 3% zmienność liczby urodzeń nie została wyjaśniona funkcją trendu.
określa, jaka część zmienności zmiennej objaśnianej została wyjaśniona przez funkcję trendu.
Współczynnik determinacji jest równy 0,97,co oznacza, że 97% zmienności liczby urodzeń została wyjaśniona (opisana) funkcją trendu.